لزوم امام معصوم در جامعه

منظم عالم انسانیت و اجتماع، امام است که حتماً باید داراى قوایی متین و فکرى صائب و اندیشه‌ای توانا ناظر بر اعمال و کردار امت بوده، بین آن‌ها نظم و تعادل را برقرار کند.

آیا اگر این امام نیز خود جایزالخطا و مبتلا به معصیت و گناه و در فکر و اندیشه مانند سایر افراد جامعه دچار هزاران خطا و اشتباه گردد و یا نیز مانند آنان بوالهوس و شهوت‌ران باشد، می‌تواند بااین‌حال در بین افراد صلح دهد، اختلافات آنان را رفع کند حق هر ذی‌حقی را به او برساند و جلوى تعدیات را بگیرد و تمام افراد را قوه حیات و نیروى زندگى بخشد، به هر کس به‌اندازه استعداد و نیاز او از معارف و حقائق تعلیم کند، موارد خطا و اشتباه آنان را هر یک به‌نوبه خود در سلوک راه خدا و رسیدن به مقصد کمال بیان کند؟ حاشاوکلا!

بنابراین رهبر جامعه و زعیم و امام مردم باید معصوم و عارى از گناه و هرگونه لغزش و خطا بوده بافکری عمیق و پهناور و سینه‌ای منشرح به نور الهى و قلبى منور به تاییدات غیبیه ناظر بر احوال و رفتار و حتى بر خاطرات قلبیه هر یک از افراد امت بوده باشد.

بعضى از عامه عصمت را در پیغمبران قبول دارند و بعضى از آن‌ها مرتبه ضعیفى از عصمت را درباره آنان قائل‌اند و بعضى به‌طورکلی عصمت را درباره آنان انکار کرده و به‌هیچ‌وجه آنان را مصون از خطا و معصیت نمی‌دانند، ولى شیعه به‌طور عموم عصمت را به تمام معنى در انبیاء شرط می‌داند و نیز درباره ائمه معصومین صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین قائل به عصمت است.