راه برای معرفت صحیح :

1-     گاهی انسان با تکیه بر فکر و اندیشه و با عقل خویش به معرفت می­رسد.

·       حجة باطنة: عقل

2-  گاهی با کمک دیگران و گوش فرا دادن به راهنمایی راهنمایان به معرفت می­رسد:

·       حجة ظاهرة: انبیاء و رسل

وَ قالُوا لَوْ کُنّا نَسْمَعُ اَوْ نَعْقِلُ ما کُنّا فى اَصْحابِ السَّعیرِ فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لاصحابِ السَّعیْر»

«و گفتند اگر شنوایى مى داشتیم یا مى اندیشیدیم از اصحاب آتش سوزان نمى بودیم پس به گناه خویش اعتراف کردند پس کوبیده باد اصحاب آتش»

Ø    از این آیه بخوبى بر مى آید که کلید سعادت در تحصیل معرفت صحیح است که گاهى انسان با تکیه بر فکر و اندیشه و با عقل خویش آنها را فراهم مى آورد و گاهى با کمک دیگران و گوش فرادادن به راهنمایى راهنمایان، و این هر دو وسایل درک معرفت صحیح خواهند بود؛

«وَلَقَدْ ذَرَأنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لایَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ اَعْیُنٌ لایُبْصِرُوْنَ بِها وَلَهُمْ اذانٌ لایَسْمَعُونَ بِها»

«و حقاً آفریده ایم براى جهنّم بسیارى از جنّ و انس را (زیرا) دلهایى دارند که با آن نمى فهمند و چشمهایى دارند که با آن نمى بینند و گوشهایى دارند که با آن نمى شنوند»

Ø    آیه فوق این معنا را القاء مى کند که علّت جهنمى شدن بسیارى از مردم به کار نگرفتن درست قواى عقلى و دیگر ابزارهاى شناخت خواهد بود که به محروم شدن آنان از معارف صحیحى که از رهگذر این ابزار براى ایشان فراهم مى شد مى انجامد.